Ding 20a Screencasting

Screencasts. Ideaal om dingen van je scherm op te nemen, eventueel te voorzien van wat gebabbel erbij (of captions/ondertiteling te maken) om anderen wat te kunnen laten zien. In de definitie van screencasting past tegenwoordig ook dat je jezelf erbij in beeld brengt (talking head) maar persoonlijk ben ik van mening dat je niet met afschrikwekkende zaken de kwaliteit van je screencast verbeterd. Sorry Erik.

Ik maak er voornamelijk gebruik van om kleine trucjes en weetjes van software uit te leggen. Hoe je bepaalde instellingen aanpast in een programma of een bepaalde functionaliteit in een softwarepakket. Ik deed het vroeger wel vaker dan nu want eigenlijk beperk ik me liever tot korte tekstjes met schermafdrukken erbij. Ik heb zelf het idee namelijk dat anderen dat makkelijker lezen dan een instructiefilmpje zitten te kijken maar ik geef toe, het kan ook zijn omdat ik er weinig lol aan beleef om mezelf terug te horen kletsen op een filmpje. Wat doe ik anderen eigenlijk aan zo de hele dag? ;)

Jing heb ik ooit eens gebruikt maar puur uit nieuwsgierigheid. Het is namelijk een gratis product van dezelfde leverancier die ook Snag-it maakt (voor de schermafdrukken) en Camtasia. Camtasia is het grote (en dure) broertje van Jing en daarmee is aanzienlijk meer mogelijk dan met het gratis Jing.

Als bibliotheek doen we veel met (databank)instructies en er is weinig verbeelding nodig om een direct nut te zien voor screencasts als invulling hiervoor. Hiervoor geldt wel hetzelfde als wat ik al tikte bij een eerder ding over online fotobewerkingsprogramma's: de meerwaarde moet wel in een professionele productie zitten. Het onderwijs maakt echter ook veel gebruik van software en het is ook een kleine sprong om wellicht de productie en begeleiding bij screencasts voor het onderwijs als toepassing voor het Mediacentrum te zien.

Misschien als we allemaal enkele screencasts gemaakt hebben en we wild enthousiast zijn?

Ding 20. Play that funky music white boy

Met Ding 20 weet ik eigenlijk niet eens zo zeer wat ik er mee moet aanmoet hier. Voor bibliotheken moet ik flink aan mijn duim gaan zuigen wil ik iets bedenken waar het wellicht misschien voor gebruikt zou kunnen worden en hoewel ik een ruime fantasie heb ga ik dat nu toch lekker niet doen.

Vijfentwintig geleden luisterde ik heel veel naar de radio, nam het op met een ouderwetse bandrecorder en cassetterecorder en kocht de Hitkrant, het Duitse blad Bravo en het Engelse blad Smash Hits om achtergronden van muziek en artiesten te kunnen lezen. En voor de songteksten want ik mag graag in alle privacy flink meebleren met de hits van weleer.

Twee decennia geleden kocht ik me scheel aan cd's, kocht nog steeds veel tijdschriften en zong, nog steeds net zo vals, mee met muziek die ik mooi vond.

Vijftien jaar geleden begon ik met het rippen van mijn cd's naar mp3's en heb ik ongeveer de helft van mijn internetvaardigheden geleerd in de speurtocht naar muziek (en software) om te downloaden. De tijdschriften kocht ik niet meer want op internet waren en zijn meer sites te vinden over muziek dan je in een mensenleven kunt lezen. Songteksten kon en kun je ook allemaal vinden dus nu kweelde ik vooral tegen een 14" monitor aan in de prettige wetenschap dat er nog geen webcams bestonden waarmee anderen misschien mijn meest genante air guitar optredens met begeleidend gejank zouden kunnen bespieden.

En eigenlijk vind ik muziek via sociale netwerken geen alternatief voor mijn vele gigabytes grote verzameling muziek die in mp3 formaat op mijn harde schijf en netwerk staat thuis. Een collectie die 100% aansluit op mijn smaak, in bijna perfecte kwaliteit en jawel, die songteksten worden tegenwoordig automatisch in de mediaplayer getoond, kant en klaar. Ideaal.

Maar dat heeft natuurlijk wel een nadeel. Je blijft altijd hangen bij de bands en artiesten die je goed vind terwijl er natuurlijk zoveel meer en nieuws is. Daar is ineens het sociale aspect wel hartstikke leuk om tips te krijgen van soortgelijke muziek als wat je al leuk vond of nog beter, muziek die helemaal nieuw voor je is!

In 2006 (geloof ik) had ik dan ook een account voor Last.fm genomen. Dat werkte toen al heel aardig maar sinds vorig jaar gebruik ik ook de 'scrobbler' die ervoor zorgt dat muziek die ik op mijn pc afspeel ook wordt toegevoegd aan mijn muziekbibliotheek op Last.fm. Op die manier krijg ik nog steeds beter wordende aanbevelingen voor soortgelijke muziek.

Dat gezegd hebbende heeft ook last.fm wel moeite om nog chocola te maken van de verscheidenheid aan genres die ik leuk vond. Jaren 60, 70, 80 en 90 muziek, light jazz, metal, hard rock en japanse muziek   staan in elk geval wel garant voor bijzondere aanbevelingen :)

Ding 19. Sociale netwerken

De mens is een sociaal dier schijnt het hoewel ik mezelf eigenlijk nooit als bijzonder sociaal heb beschouwd.

Dat wil niet zeggen dat ik niks heb met sociale netwerken. De kracht en meerwaarde ervan mocht ik al ervaren toen ik nog op de BDI opleiding zat. Vanaf dag 1 kreeg je daar een mailaccount en ineens ging er een wereld open. Tuurlijk niet alleen om klasgenoten te mailen maar ik vond mailinglijsten geweldig. Je las wat anderen vonden over onderwerpen die jou ook interesseerden en je kon vragen stellen die gewoon beantwoord werden. Beantwoord door mensen over de gehele wereld. Dat internet een communicatie medium is en geen technisch iets was me toen al helemaal duidelijk.

Bijna twintig jaar jaar later is er eigenlijk niet eens zoveel veranderd. Wel in de beschikbare platforms waar je met anderen over je interesses kunt praten of discussieren (of simpelweg kennis nemen), niet in hoe ik het gebruik. Tot de dag van vandaag is het o.a. privegebruik waarbij ik met enkele mensen in contact blijf (ik heb een Schoolbank account, een Hyves account en een Facebook account). Heel veel doe ik er eigenlijk niet mee en het is dan ook vooral een plek waar ik voor anderen te vinden ben, niet zo zeer dat ik anderen opzoek via die netwerken. Voor 'werkgerelateerde' (tussen haakjes want de grens tussen werk interesses en prive interesses is zo duidelijk nog niet) zaken heb ik o.a. mijn accounts bij Bibliotheek 2.0 Ning en doe ik meer en meer met de uitdijende mogelijkheden van LinkedIn.

Sociale netwerken zijn niet echt beperkt tot die grotere bekende netwerken vind ik maar omvatten ook wiki's en forums waar veel interactie van gebruikers plaatsvindt. Ook deze gebruik ik deels voor werkgerelateerde zaken maar vooral met mijn hobbies zit ik frequent daar. Als liefhebber van anime en technieuws ben ik veel tijd kwijt op de diverse fora.

Ik kijk ook op een wat abstracter niveau naar al die sociale netwerken en plekken waar je lid van kunt zijn. Het is, zeker in een toenemende digitale informatiemaatschappij, een belangrijk onderdeel geworden van je identiteit. Als ik 20 jaar geleden mezelf had moeten beschrijven dan had ik dat gedaan met terminologie over mijn normen en waarden. Opvattingen over zaken die eigenlijk heel eenzijdig waren omdat mijn wereld ook redelijk klein was. Anderen hadden dingen van me gevonden, primair voortkomend uit wat ze van me wisten uit persoonlijk contact.

Nu kan ik er voor kiezen om discussies en gesprekken aan te gaan met mensen over de gehele wereld. Uitwisselen van meningen en kennis met mensen die me nauwelijks of niet zouden herkennen als onze paden zich in de fysieke wereld zouden kruisen. De mogelijkheden van dit soort netwerken heeft voor mij tenminste drempels verlaagd en me in staat gesteld met mensen in contact te komen met wie ik interesses deel, waar ook ter wereld. Ik denk dat ik mezelf na die 20 jaar nu ook heel anders beschrijf en in hele andere termen. Ik denk ook dat mensen andere dingen van me vinden dan ik van mezelf vind.

Ik denk wel dat ik wat socialer ben geworden ...

Nog een keer ding 17

Mirjam vroeg me hoe je nou foto's moest plaatsen, routes kon doen in een Google Map en hoe je icoontjes kon veranderen. Daar had ik niet heel snel een antwoord op maar ik heb het teruggevonden :)

Het bewijs:


View Windesheim looproute vanaf station in a larger map

Ik leg het je graag uit vrijdag, Mirjam. Als je op de beide icoontjes klikt zie je foto's van de resp. locaties.

Ding 18. LibraryThing

Noblesse oblige met dit Ding. 'Iets' op het web doen als bibliothecaris en nog nooit wat met LibraryThing gedaan hebben, dat kan natuurlijk niet.

In een huis met twee bibliothecarissen hadden we natuurlijk al lang onze boeken in een database zitten. Om precies te zijn, dat zat allemaal in een Cardbox database. Toen LibraryThing om de hoek kwam kijken hebben we nog flink wat tijd en energie gestoken in het invoeren in LT. Zelfs zoon Kevin en dochter Susannah hebben hun eigen accounts waar de prentenboeken allemaal in opgenomen zijn.

Hierboven zie je staan dat ik 320 boeken in mijn LT collectie heb zitten. Dat zijn vanzelfsprekend niet alle boeken die ik heb want, zeker in het begin, het was geen sinecure om nieuwe titels toe te voegen. Anno nu zijn er vele Nederlandse en (goede) Engelse catalogi waar de gegevens uit geleend kunnen worden maar in 2006 waren de meeste Nederlandstalige boeken handwerk om in te voeren. Ik gebruikte de widget functie van LibraryThing om in mijn toenmalig weblog te laten zien wat ik gekocht en gelezen had (een apart leeslog hield ik er toen nog op na).

Ook al doe ik er eigenlijk niet heel veel meer mee nu, boeken die ik koop voeg ik nog steeds braaf toe, zo af en toe lees ik de aanbevelingen en toevallig vroeg ik me enkele maanden geleden nog af wat ik nu ga doen met de ebooks die ik gekocht en gelezen heb: wel of niet toevoegen aan LibraryThing?

Voor werkgerelateerde toepassingen is LibraryThing echter juist wel ideaal. Met LT for Libraries brengt het de (sociale) metadata naar een eigen bibliotheekcatalogus toe en via koppelingen met Google Books en andere bronnen waar LT zelf uit put, kun je je bijna niet eens meer voorstellen hoeveel er mogelijk is. De strakke (en beperkte) architectuur van bibliotheeksystemen als Vubis Smart en LBS4 biedt echter weinig aanknopingspunten om gebruik te maken van deze mogelijkheden en je ziet ook meer en meer dat (technisch vaardige) bibliotheken hun catalogus zelf maken en hierbij gebruik maken van ideeën en metadata waar ook LT gebruik van maakt. Ik voorzie nog niet het einde van de traditionele bibliotheeksystemen (dat riep ik namelijk 5 jaar geleden wel maar het schiet van geen meter op :P) maar ik denk wel dat de web 2.0 catalogus ieder jaar een klein stukje dichterbij komt.

Oh ja, werkgerelateerde toepassingen met LibraryThing kun je ook op een andere manier zien. Een jaar geleden heb ik zitten spelen met een aparte LT account voor aanwinstenlijsten en themacollecties. Dat wil bijzonder goed maar vereist in eerste instantie dat je een lijst met (alleen) ISBN's hebt .. iets dat relatief eenvoudig uit ons bibliotheeksysteem te halen is. Op die wijze kun je een link naar een aanwinstenlijst, met covers, maken die ook qua presentatie aantrekkelijk is. Je houdt echter wel de noodzaak over om handmatig andere kenmerken toe te voegen maar het is zeker werkbaar.

Ding 17. Ontdek je plekje

Een nieuw ding in 23 dingen maar (gelukkig) een oude bekende in mijn eigen lijst van dingen: Google Maps.

Als kind vond ik het al geweldig leuk om kaarten te maken van de omgeving waar ik woonde. Uren fietsen om zo een beeld te krijgen van tussendoorweggetjes, bospaden, binnenwegen en fietspaden. Het hielp ongetwijfeld dat ik een extreem slecht ruimtelijk inzicht heb om van mijn gevoel voor richting nog maar niet te spreken maar hoe dan ook, (land)kaarten hebben altijd een grote aantrekkingskracht op me gehad.

Toen Google Maps jaren geleden gelanceerd werd was dat ook reden voor flink wat spielerij. Alle plekken waar ik ooit geweest ben, waar ik gewoond heb en waar ik gewerkt heb zocht ik op. Een tijd daarna kwamen ook de routebeschrijvingen erbij voor looproutes en dat vond ik helemaal geweldig: als ik ergens een bespreking had in Nederland kon ik eenvoudig kijken hoe ik er moest komen als niet-autobezitter. Mijn Gmail account voor Google Maps zit ook vol met diverse routes en reisjes die ik de laatste jaren gemaakt heb.

Het werd allemaal nog leuker een klein jaartje geleden toen ik de G1 Android telefoon kocht. Daar zit ook Google Maps op (vanzelfsprekend eigenlijk) en vanaf dat moment was het wonderbaarlijk makkelijk geworden om waar dan ook de weg te vinden naar de plek waar ik moest wezen. Ideaal want zoals al eerder gezegd, mijn gevoel voor richting is abominabel :)

Toevoegingen als Google Latitude zijn breed in het nieuws geweest. Het stelt je in staat aan anderen, bijna realtime, te laten weten waar je bent. Alle privacy discussies zullen nog wel flink doorwoekeren maar ik zie het nut er wel van in, al was het maar omdat Erik en ik het gebruiken om te achterhalen of afspreken om 8 uur in de DE corner wel zin heeft: we zien van elkaar of we in de buurt zijn.

Street View is de recentste grote toevoeging aan Google Maps (samen met de mogelijkheid je eigen foto's van een locatie toe te voegen, ook niet te versmaden). Ik heb er al enkele keren op Vakblog over geblogd maar ook dit is simpelweg briljant om jezelf te orienteren waar je moet zijn. Vroeger omschreef ik waar ik woonde als ik bezoekers kreeg die nog niet eerder langs waren geweest, met beschrijvingen als 'halverwege de straat zie je een opvallende boom in een tuin staan ... het huis daarnaast is dat van ons'. Nu stuur ik eenvoudig een linkje waar je precies ziet hoe de straat er uit ziet en waar mijn voordeur zich bevindt.

Werktoepassingen heb ik eigenlijk niet met Google Maps of het moet zijn dat ik bezoekende leveranciers al enkele jaren een link stuur waarin de looproute vanaf het station naar Windesheim te vinden is. Deze is nu ook inclusief Street View dus je kunt een virtuele wandeling maken voordat je zelfs maar voet in Zwolle gezet hebt. Als testje heb ik ooit nog eens een eenvoudig kaartje van Windesheim gemaakt waar alleen de Campus op te zien is maar die wel los van Google Maps te bekijken is.

En het is ook gewoon leuk om die plekken die je dagelijks bezoekt te delen met anderen ...


View Larger Map

Maar een beetje profiteren van andermans kaarten is nog veel leuker. In Tukker land zijn de paasvuren een bekend fenomeen en een stagiaire bij Tubantia (studente van Windesheim) is een dag bezig geweest een Google Map te maken met de locaties van alle paasvuren erin. Moet je eens voorstellen hoeveel werk dat vroeger geweest was!


Overzicht paasvuren 2010 weergeven op een grotere kaart